“…in a few year’s time, you could be in the hot seat.”
Mijn kennismaking met David Brent markeert het begin van mijn carrière als tekstschrijver. Ik heb veel aan de man uit Slough gehad. Tijd voor een kort eerbetoon.
In de zomer van 2001 start de BBC de eerste van twee legendarische seizoenen van The Office.
Ongemakkelijk
Kenden we John Cleese als de onuitstaanbare hotelbaas Basil Fawlty die op aandoenlijke wijze de boel in het honderd liet lopen, bij Ricky Gervais‘ creatie is er niks aandoenlijks aan. Kantoorbaas David Brent is onuitstaanbaar en wel op het pijnlijke af. Met ongemakkelijke stiltes na uitspraken die vaker wel dan niet over de rand schuren.
Zonder plaatsvervangende schaamte is The Office niet te bekijken. Het is subliem leedvermaak.
Waardevolle uitspraken
Wonder boven wonder wordt David Brent in het tweede seizoen gevraagd als motivational speaker. Dat blijkt geen succes.
Desondanks durf ik te beweren dat David Brent motivational skills heeft. Hij doet verspreid over alle afleveringen uitspraken waar je misschien niet direct effectief leiderschap mee bewerkstelligt, maar een broodschrijver komt er een heel eind mee.
Ik wel tenminste.
En omdat ik later graag herinnerd wil worden als the man who put a smile on the face of all who he met, deel ik graag een aantal Brentiaanse wijsheden met je.
Professionalism is… And that’s what I want.
Professionalisme is wat elke opdrachtgever verwacht. En terecht. Je kunt er veel onder verstaan, maar altijd geldt: afspraak is afspraak. Vertrouwen betaalt zich terug. Op de korte termijn in geld, op de lange termijn in een goede naam. Verziek die niet.
Accept that some days you are the pigeon and some days you are the statue.
Ook al vind jij je tekst nog zo mooi/sterk/origineel/effectief, kritiek zal je krijgen. Helpen je tegenargumenten niet? Vat het niet persoonlijk op. Incasseer en ga verder.
A good idea is a good idea forever.
Tuurlijk, kritiek neem je serieus. Maar met de juiste mix van talent, ervaring en inlevingsvermogen blaas je ze allemaal omver.
I’ve sort of fused Flashdance with MC Hammer shit.
Tone-of-voice, het is niks en tegelijkertijd alles. Prima hoor zo’n richtlijn voor dé manier van communiceren. Maar als tekstschrijver ben jij het die creatieve invulling geeft aan die communicatie. Zoek de grenzen op. Rek ze op waar het kan. Houd teksten spannend. En kijk uit voor die automatische piloot.
You’re all looking at me, you’re going, “Well yeah, you’re a success, you’ve achieved you’re goals, you’re reaping the rewards, sure. But, OI, Brent. Is all you care about chasing the Yankee dollar?”
Goed verdienen aan teksten? Jazeker. Maar de lol in het schrijven staat bij mij altijd voorop. Anderen noemen het ook wel passie. Het maakt van elke opdracht een bunsen burner.
Resultaat
Schrijven is schrappen, schuiven en schaven. Om te komen tot de essentie van de boodschap in het juiste ritme. Geen woord verkeerd, geen woord te veel.
De lezer ziet al die wijzigingen niet, de twijfel, de worsteling, het weer opnieuw moeten beginnen. Een lezer ziet enkel het resultaat.
Dat de weg ernaar toe een bijzonder aangename kan zijn, bewijzen ook de talloze outtakes van The Office: